Netgedichten

netgedicht (nr. 71.077):

zee van schuld

je hemelsblauw
of grijs en grauw
je zilte lucht
je witte onschuld

je voorspelbaar
af en aan
je aantrekking stoot af
wat was je laf

zo even verderop
in metershoog
je schoonheid loog
waar uitgeput ten onder

je genadeloos
levens nam
om reddend streven
te oefenen nog even

je aanblik is kalm
je bent zo helder
bijna troostend
je tranen bedolven

in rustige golven