Netgedichten over woede

netgedicht (nr. 190):

Mussel Aa

Ik ben de Mussel Aa
en op sterven na
dood
ooit
ontsprong ik bij Valthe
in het hoogveen
totdat het verdween
nu heb ik alleen
een begin als rivier
bij Zandberg aan het kanaal
ik baal
maar ik haal
Mussel nog
bij Blekslage
zijn mijn dagen
geteld
in het veld
ben ik haast niet
te zien
naast Musselmeeweg
misschien
onder Onstwedde
ben ik weer blij
het Pagediep
voegt zich bij mij
vroeger mondden we samen
uit, we kwamen
bij Wessinghuizen
in de Ruiten Aa
ook daar
is niets meer
van ons te zien
de gemeentegrens alleen
heeft de blije kronkels
die we maakten
voorheen
we zijn afgeremd
gekanaliseerd
gedempt
gestremd
dichtgeplempt.