Een loerende snoek, een schone kans. Een steegjesvechter, gemaniëreerd, wachtend. De maan op haar hoogst, een heilig gevecht. Een pijl die een boog verlaat, gif op de punt. Een druppel inkt, wolkend in water. Een verstijving, drie dagen aaneen. Ogen die alles zien, neutraliserend blauw. Een vergeldingsactie naar Oude Langoor. De…

Ze overspoelt ons met een zondvloed van woorden -- We raken doorweekt.…

Ze namen hem die ik lief heb mee afgevoerd werd hij als landverrader terwijl hij in wezen goed was met het hart op de juiste plaats gedurende de oorlog begaf hij zich op wegen op de grens van goed en kwaad waar velen niet durfden te gaan wat was het een bizarre tijd het was vrij kort na de bevrijding onze vreugde duurde niet lang want…

Een keien weg met een laagje ijs, is onberijdbaar Een Heuveltjes weg met ijs, te gevaarlijk Een Berg met sneeuw, gewoon niet proberen Een weg vol ijzel, heel voorzichtig reiden Geef ons maar code geel of oranje Dan kijken we achter onze Geranium naar buiten Maar ik heb er schijt aan Ik doe er niet langer aan mee Je kunt mij waarschuwen…

Wees alsjeblieft boos, ontzettend boos, maar doe niets -- voor eens en altijd.…

Wat van hem rest is voos en vieze mensenmest. Eens had hij er twee en geen idee dat er iemand naar hem stond te graaien die zijn kikkerreet - het was een ongelijk gevecht - in een paar gelijke delen spleet om hem tot een gerecht zoals hij heet te braaien en zo zijn fraaie cliëntele tenminste één poot uit te draaien.…

We moesten omdat het in ons goestte vlak onder woeste baren naar de Sargossa mare varen om ons daar de kleine en de grote dood te paren. Al aardig opgeschoten na vele slobberige sloten wat wuivend weiland en het stroeve strand verlieten we getwee en hand in hand ons tweede vaderland nu proefden we het zoet van zee. Totdat…

Wanneer zelfs leugens waarachtig zijn, rent ze zichzelf verloren in een woestenij van woeste wij.…

Als ik woedend ben, handel ik onmenselijk: naasten zijn een prooi.…

Mijn huis heeft gladde tegels muren, die de wrekers wit wassen van de geronnen noodzaak om uit de weg te ruimen wie op anderen neerkijkt achter dekmantels werkt niet voor rede vatbaar is of anders anders is Uit de hulzen van de kogels waarmee ze verdoofd zijn spint een automaat spoelen vol koperdraad voor het elektrische skelet van…

het was niet de spijker die het hout deed barsten niet de hamer waarmee je op de spijker sloeg het was niet je hand waarmee je het hout verwondde het was iets dat woedde dat knapte binnenin je kop…

Wees maar eens goed boos, Een hele storm die in je woedt. Maar wees morgen afgekoeld, Enkel nog een herinnering aan de hete storm. Wees morgen afgekoeld, Door de liefde en steun die je van anderen voelt. Wees afgekoeld, Geen bliksemende ogen meer, Geen zee van vloeken meer. Wees afgekoeld, En zeg Sorry, Dan zal iedereens jouw storm vergeten…

Je bent mijn steen des aanstoots waaraan ik me vaak stoor. Met je adem rins en je ogen doods ben je onveranderlijk goor. Je bent een naar productiedier dat ik graag slachten zou. Voorlopig ben ik slechts een gier die cirkelt boven jou. Wanneer ik naderbij kom en in je gele ogen kijk dan lijk je pas ontzaglijk dom, je bent een walmend…

Waren de regen en de vloed een straf voor Eva en ons vrijpostige verstand dat niet altijd het goede doet? Of gebruiken we dat verstand juist te weinig, zoals toen mijn man onze zoon ontzag en boos werd op de baby? Wat bezielde hem? Hij is oud en maakt zich zorgen om de wereld sinds de ramp waarbij wij alle acht gespaard gebleven zijn…

Ik ben rijk, ik kan kiezen: een storm sturen die hen wegsmijt als het afval dat ze zijn Hoe erg zij stinken onder hun o zo sjieke kleren kan ik in geuren en kleuren aan iedereen vertellen Terugtrekken kan ik me, verschansen en nog niet het minste aan hen afstaan omdat ze helemaal niets verdienen voor hun daden, dag en nacht kan ik grijze…

De onrust beweegt zich voort, eeuwig langs de gebaande weg: links, naar rechts, terug naar links, toch weer terug naar rechts. De veer staat te strak en schiet mij te ver door naar toen; naar waar ik niet meer wilde wonen, nooit meer wilde zijn en altijd weer wind ik de veer te strak op, mijn tijd kan het niet duren. Genoeg nu van…

Ik ben de Mussel Aa en op sterven na dood ooit ontsprong ik bij Valthe in het hoogveen totdat het verdween nu heb ik alleen een begin als rivier bij Zandberg aan het kanaal ik baal maar ik haal Mussel nog bij Blekslage zijn mijn dagen geteld in het veld ben ik haast niet te zien naast Musselmeeweg misschien onder Onstwedde ben…

mijn huis is op een rots gebouwd en staat voor een ieder open onderwijl is de vos binnengeslopen om als de uitgekookte penningmeester spijs en drank te verkopen de deur is nu op slot met wachters voor de poort geen onbevoegde zal hier ooit nog binnen treden…

Het is van jezelf, toch betaal je voor woede – bloed, zweet en tranen.…

Is het opschoning of toch gedecideerd decadent dat een deel mensheid nou juist nu, het loodje heeft gelegd...? Ongebalanceerd door virus zeer waarschijnlijk de corona op het werk Veel mensen ernstig ziek of ergo, reeds gestorven; door deze smet geveld MADE IN CHINA; kinderhanden tegen slechts abominabel loon Hoog van de toren met kinderarbeid…