Netgedichten

netgedicht (nr. 71.243):

Ons enige wapen?

De teloorgang verankerd in
een voortschrijdend inzicht,
binnen de kantlijn van geest,

maar over de grenzen
van de moraal of een ander
voorteken gebruikt als het net

zich sluit in een eindeloze
ethiek, een kameleon die
dwaalt onder de hersenpan

kookpot van waarheden waar
ik als zwijgzame boreling meer
te biechten heb dan ik schrijven kan,

in elk gestolen woord
zich omdraait in z’n graf
opgedragen in een metafoor

houdt de geschiedenis verborgen
of geeft er een ander tintje aan, door
wisselende intenties is vermoord,

wie de werkelijkheid vindt, stuur het
door naar de couveuse van elk gedicht
om te laten rijpen op een plank

als het ongemakkelijk wordt het snel
vergeten en niet belicht, vergeeld

het enige wapen dat nog kan volstaan,
en altijd zichzelf weer ten dienste staat

in alle communicatie wordt verwoord en
vertaald door middel van de levende taal zelf.