Netgedichten

netgedicht (nr. 71.267):

Meer dan stof alleen.….

Gelaten in het wachten, van
wie het stof wordt verstrooid,
waarmee de aarde is vernist,
met levenshouding getooide mist,

verfrist de aangeboden beelden,
wind verscheurt het zout in een vervilte
zee, verbleekt of kleurt de zon en maan,
naar gelang we dichter bij het licht

gaan staan, de belichaming van
troost, stuwt levenskracht van de
diepste wortels van het talent
omkranst in een waardig gezicht,

een blijk van verwondering over
natuur en de trek van vogels in
een herhaalde vlucht, dat is meer dan
stof alleen, een vertrek wat zich

verstilt in een fleem van tijd, herkent
zich in een gerelativeerde laatste
zucht, maakt het afscheid mild en rijk.

Dag Albert, onze zielsverwant