inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 71.267):

Verdriet is zeven sokken

Deze ogen waren de triestere van een hond geworden
ze braken een voor een om het leven langer dan even.
Leefde er even geen volgster, laat staan vriendin in haar
resteerde er enkel nog het gebaar van er zijn zo waar.

Ken je dat gevoel dwars doormidden breken als riet,
dat gevoel van even zie jij sterk als je bent toekomt niet.
Heeft intens liefhebben ons bleek vandaag even verlaten,
hebben zelfs de bomen en planten wolken dat in de gaten.

Want ken ook jij dat gevoel van even niets meer zien niet
geloven dat we aan het bloeien waren ook deze gevaren?
Zouden er geen gebaren, doelen meer in de nabijheid zijn
of krijgt al die tegenslag ons straks ook nu niet echt klein.

Maar gelukkig geloof ik dat de regen ook weer verdwijnt,
liefde over en weer zo krachtig is dat het niets wegkwijnt.
Zelfs ja bomen en planten de vogels hebben dat in de gaten,
dat intense liefhebben heeft ons daadwerkelijk niet verlaten.

... Serie: verdriet en geluk.

Verdriet is zeven sokken.


Soms zijn het een paar dagen niet van die hele goede morgen dagen. Dan zijn het gewoon boeidagen al laat je dat gevoel niet overheersen.
Soms is verdriet immers gewoon zeven sokken schreef ik ooit en dat is wellicht de beste omschrijving. ...


Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman

Schrijver: annemieke steenbergen, 4 juni 2020


Geplaatst in de categorie: emoties

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 41

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)