Netgedichten

netgedicht (nr. 71.361):

En passant

ik zie zo vaak
je lach hand
of blik dat
ik schrik als je
niet en passant
voorbij komt

wij delen de
wereld in al zijn
aanwezigheden
herkennen onszelf
in samen genieten
als teken van liefde

het zijn de
kleuren die
jou raken en in
hun weerkaatsing
net even anders
gaan smaken

je zwaai die
uit afscheid een
beloftevol weerzien
heeft waarbij
een andere tijd de
afspraak gestalte geeft

juist de magie
van het bekende
is de nieuwe bron
waaruit wij tappen
om liefde nog tot
vonken te laten spatten