inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 71.452):

Wilg

Door inheemse stilte wentel ik mij
bij het zoet water meer
waar blanke nimfen spiraalvormig dansen
in een cirkel van zilvergroen gras

alsof verlegen verliefd zijn
ook bij de oppervlakte hoort
van een noeste onherbergzame woestenij
te ruig en stoer om echt te strelen

ik kronkel mij lenig
in het rond, geknot of niet
het is me om het even
belet me niet te leven

ik heb de wraakgodinnen
uitgenodigd voor het eten
in een zelf geknoopte mand
met voorjaarsfruit van buurtbomen

laat ze maar komen
regen en striemende wind
de alles overstijgende liefde
die uit de gouden hemel valt.

Schrijver: mobar
23 juni 2020


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 62

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)