MET DANK AAN KLOOS
het deinen van de zee
is Kloos’ taal voor de kwal
hij raakt aan lager wal
de kwal wil weer naar zee
de golven van de zee
beheersen Kloos én kwal
zee speelt als met een bal
neemt soms de kwal weer mee
de deining van de zee
Kloos roept en juicht: hoezee
neem jij de kwal weer mee?
jawel, zij neemt hem mee:
Kloos: ja! nog steeds deint zee
... Zomaar een nonsensgedichtje, een niemendalletje, geïnspireerd door een gedicht van de dichter Willem Kloos (1859-1938):
De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining,
De Zee waarin mijn ziel zichzelf weerspiegeld ziet;
De Zee is als mijn ziel in wezen en verschijning,
Zij is een levend Schoon en kent zichzelve niet. ...
Geplaatst in de categorie: lightverse
Want Willem was een Tachtiger van woorden
kunstenaars die dichten over roos
Margriet en korenbloem in zonneweiden
En Perk's sonnetten uit de oude doos
Maar hij maakt zich als een Jantje van Leyden
Er licht van af, 't is zonde; ben ik boos?
Ach nee, geenzins, 't is als Leopold zeide,
De Sfinx die van de Wijn één druppel koos
En aan de Muzen schonk, zijn Dichtersmeiden
Nee, niets van waarde is weerloos altoos...