Netgedichten

netgedicht (nr. 71.755):

Vreedzaam bomen

Nu ik gestaag een hogere leeftijd heb bereikt
in mijn stoel uitkijk over het talud en zwijg
neig een projectiel te gaan worden voor een moment
weet ik ook dat ik beter een schuur kan zijn.

Een plaats waar opslag een plek heeft
al mijn goede bedoelingen te bewaren,
inspanningen voor goede dingen te sparen.

Ik kan immers stoppen met denken,
mijzelf en mijn omgeving rust schenken,
met passieve ogen leven zo ook gedogen.
Ik ben al zo aan mijzelf gewend.

Ik voel niet dagelijks meer verdriet of tranen
al is het wel een feit dat mijn hart stevig slaat.
Ik ben al weer rijk van geest de rust zelve.