Netgedichten

netgedicht (nr. 72.135):

Huiselijke toon

ik zag hoe
je handen
voorzichtig
stukjes oude
weerspannigheid
weghaalden uit
het monument
van je jeugd

het waren
deugd en
gehoorzaamheid
die jouw lang
hadden gedragen
in een vaste
wereld met een
huiselijke toon

vertrouwen in
een met positief
elan behangen
maatschappij
tot daar de
jeugd met
bloemen liefde en
plezier ging leven

zij hebben de
wereld leefbaar
gemaakt met nieuwe
normen en waarden
op een aarde die
voor allen was en
ieder mens een eigen
persoonlijkheid gaf