Netgedichten

netgedicht (nr. 72.280):

Edelsteent zon

ik wilde altijd al
meegenomen worden
je blikken delen
genieten van jouw lach
zelfs je schaduw zou
ik dragen zodat ik nog
wat dichter bij je was

zou graag dromen
langs je ogen je
zien komen in een
onverwachte stap
de kleine schrik
later toch het handje
voor lief evenwicht

je edelsteent zon
uit gebroken licht
regent lente met
geloken ogen
oogst de rijpheid
van de nog lang
warme zomer

jij bent meer dan
het extra jaargetijde
waarmee corona
ons dacht te verblijden
in tot op de bodem
relativeren mogen wij
het nog eenmaal proberen