Netgedichten

netgedicht (nr. 72.385):

Donker licht

ooit zag ik jou
even vervagen
alsof je gedragen
werd door donker licht

ik miste het zicht
waar contrasten
altijd vorm gaven
bleef alles beslagen

jouw vervloeien
in ruimte leek een
onomkeerbaar proces door
mijn schreeuw stopgezet

alles werd direct
gereset naar de
laatste werkelijkheid ik
was je gelukkig niet kwijt

door een breuk
in de tijd verloren wij
elkaar uit het oog terwijl
onze liefde niet boog

in een schitterend
aura heb jij een stralend
entree gemaakt terwijl ik
het angstzweet nog draag