Netgedichten

netgedicht (nr. 72.417):

Een kerfstok

de laatste adem
zal mij niet ontsnappen
samen gaan wij ooit
uitgeblazen worden
onder illuster gezang
van vele koren

het wordt geen
welkomstlied want
bladpapier zingt
bergen en dalen
waarin emoties juichen
en huilen in hun verhalen

terwijl tijd mijn
geschiedenis op
een kerfstok schrijft
dirigeert hij de jaren
in voor en tegenspoed
zwaait nog een laatste groet