Netgedichten

netgedicht (nr. 72.435):

Gods smidse

ik zag hoe
jij lachte
naar de laatste
vlammetjes in
het vuur jij kende
hun levensduur

jouw adem
blies nieuw leven
in de ziel van wat
smeulende resten
wakkerde geesten
aan om verder te gaan

zoals zij
vroeger loeiden
in rood en blauw
samen vloeiden
tot de immense
hitte van gods smidse

waar weerbarstig
ijzer gebogen werd
gesmeed met de hamer
naar zijn beeld en
gelijkenis tot verrijking van
de paradijselijke prematuur