Netgedichten

netgedicht (nr. 72.555):

Er waaien klanken over de dijk

Er waaien klanken over de dijk,
de jasmijn stuurt haar zoete geuren.
Het lage land ligt er in duizend kleuren,
nederig, onder ‘t azuren hemelrijk.

Ganzen boven, en een schip beneden, een spiegel gelijk,
trekken V’s, die lucht en water openscheuren.
Tot de stilte valt en de schilder het laat gebeuren:
het in lijst gevangen rivierenland, van binnen- tot buitendijk.

Het roept beelden op van Roelofs koeien in de avondzon,
daar waar het riet zich aan de oever hecht
en zijn vee al wadend haar avontuur begon.

En eeuwig stroomt zij, tot aan de horizon
waar de rivier zich vermoeid te rusten legt
in het grote water voor de kust van Albion.