Netgedichten

netgedicht (nr. 73.270):

Duizend koren

vanuit de verte
hoor ik jou al zingen
met de stem van
duizend koren en
ik zing mee met de
tranen die als ik jouw
muziek hoor als een brok
in mijn keel blijven steken

met een hoofd vol
emoties stromen zij
overvloedig en verstikken
mijn stem tot ik jou zie
en de puzzel van muziek
liefde en schoonheid de
hemelse variatie krijgt
waarvoor ik altijd bezwijk

waar wolken als
rekwisiet in blauw jongleren
orkestreren wind en
loof de donkergroene
tonen van de natuur
terwijl zon haar energie
als eeuwig warme melodie
zomaar te geef aanbiedt