Netgedichten

netgedicht (nr. 73.850):

Aemilius Aquarel

Voorwaar, Aemilius Aquarel
Uw ode aan de niet te dragen
Vlinderlichtheid van 't bestaan

In 't onderzon- en ondermaanse
Waar de lentelissen laaien
In groene zeeën van bazuinen

Licht laveloos haar voile op
Als loflied en ligt ademloos
In ozonlaag der zonnewagen

Waar tomeloos en ongeremd
Icarus zijn paarden ment
En lichte luchten atmosferisch
Laag voor laag doordringt, etherisch

In prismakleuren breekt dan fel
Het licht, Aemilius Aquarel

... op een gedicht van E.W. geïnspireerd;
zijn naam heb ik hier verlatiniseerd ...

Schrijver: Maxim
Inzender: Maxim, 2 april 2021

meulussanet

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: jaargetijden

Lente

Licht

Lichtheid

3.3 met 3 stemmen

184

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Maxim, 4 jaar geleden

Nee hoor Aemilius, zonder luim en gekheid. Ook als ik geen dichter zou zijn zie ik ze als eenheid:
Lady Sunshine and Mister Moon!
Hoe zou de een zonder de ander kunnen bestaan voor ons, door zwaartekracht aan aard gebonden waterwezens als we zijn?

Emiel Warswater, 4 jaar geleden

Tof om lezen Maxim. Ik voel me vereerd. Gebaseerd op 'het moment verzilveren'? Die onderzon doet me twijfelen of het niet op luimige lente gebaseerd is.

Geef je reactie op deze inzending: