spooropslagvakken en zwammen
’t Is de kunst die verstaat niet jij en ik
kunsthuizen die champignons worden
het zeer gestileerd kunnen zwammen
in de niches tot zelfs de sporen ontsporen
in de lamellen zoals de Hoet van Jan
maar dan in vakjes het mycelium
van een andere nieuwe gedachte die
nog geen hoeken heeft gekregen
... de kip of het ei of eerder geen kip zonder ei ...
Schrijver: Emiel Warswater, 7 april 2021
outlook.beGeplaatst in de categorie: kunst
kunst 3.0 met 5 stemmen 
196
196
Geef je reactie op deze inzending:
Ik knabbel even op mijn woorden opdat we zoveel mogelijk elkaar wat tegemoet komen, opdat het wat botert. Ik begrijp dat als je puurt naar puurheid in vorm, daar ook uit alle macht gaat voor schermen. Met de clash der muziek doelde ik eerder op de initiële intrinsieke motivatie om aan de kunsten te gaan doen. Ik wik mijn woorden, zonder afbreuk te doen aan jouw mening. Ik zie het zo; Klassieke muzikanten benaderen de noten als monniken, tot op de vierkante millimeter. Ik vind dat mooi en ga daar geen afbreuk aan doen. Bij de Jazz, m.i. wordt het alleen maar moeilijker met de komst van de Fusion, is de melodie van ondergeschikt belang. De moeilijkheid ligt daar in comping, de improvisatie, het interageren op het gehoor, de impuls, de spanningsnoten binnen de toonladders opzoeken binnen de mineur en majeur akkoorden en dan de totale vrijheid die men heeft in de zeven akkoorden. En in dit laatste ligt het verschil. In dit laatste onderneemt men een reis in het onbekende en ervaart men de totale vrijheid en valt men weer op zijn pootjes met de oplossing van het zeven akkoord. Ook hier is kennis van zaken vereist, maar het beoogde doel ligt elders. Het experiment en het spelen met vorm of het presenteren van de werkelijkheid in een andere dimensie. Kunst of muziek is ook het recht op de allerindividueelste expressie.
Wat mijn dicht betreft; Volgens mij is zowat alles verbale fantasie. Ik ga akkoord dat er een grens is waar het verbale teveel overhelt naar de fantasie. Maar waar trek je de grens? Ik heb de ‘zwammen’ zeer welbewust gekozen. Zwammen parasiteren of gaan de symbiose aan met het eigenlijke van het onderwerp en gaan zo hun eigen leven leiden. Zwammen is ook het hoogdravende dat we gecreëerd hebben door onze drang alles te willen begrijpen en in vakjes te steken en de vakjes blijven maar uitbreiden. Maar ik zie het ook ruimer. Het is ook dit willen controleren dat de wetenschap tot de impasse gebracht heeft. Zo ook de huidige corona crisis waar we ons in bevinden. Het is nooit zo zichtbaar geweest. ‘Het is de kunst die verstaat niet jij en ik’ hier zijn de experten aan het woord, die vanuit een vakje orakelen, maar daarbij het zicht verliezen op de noden van de mensheid.
Kunnen we in ieder geval akkoord zijn dat we niet akkoord gaan, tenslotte bestaat poezie naast elkaar in verschillende vakjes. Ducal zegt ook dat er geen verkeerde redenen zijn om van een kunstwerk te houden, maar er kunnen er wel verkeerde redenen zijn om niet van een kunstwerk te houden nml. de drang naar begrijpelijkheid.
De woelingen en wrijvingen tussen Kees Bladzij en jou hebben alles te maken met de waarde van interpretatie. Wat het onderhavige verbale product betreft ben ik het in grote lijnen eens met de partituur van de analyse van de heer Bladzij. Lees maar, er staat niet wat er staat, zoals Nijhoff reeds zei. Maar wat er wel staat is pure verbale fantasie, dooreengemengd in de woordenmixer van woelwater waar werkelijk geen touw aan vast te knopen valt, tenzij aan diens grote teen.
De clash tussen klassiek en jazz is voor jullie rekening; ik zie de jazz, i.e. het genre in zijn oorspronkelijke, zuivere vorm, dat bestaan heeft tot de fusion zijn intrede deed, begin jaren zeventig, als een intelligente vorm waarin allerlei elementen van de klassieke muziek in terug te vinden zijn. Puur een kwestie van analyse en interpretatie, Emiel en Kees. Daarvoor is helemaal geen woelwatermix voor nodig. Maar wel kennis van zaken!
Dat geldt toch ook voor het gedicht?
Dank voor je antwoord.
hun gang gaan. Organische Kunst!
@ Joseline. Ja, veel valt te zeggen voor kunst. Kunst is voor het volk, kunst vraagt om duiding, duiding verbreedt het draagvlak van abstractie, maar zeer abstracte duiding zorgt misschien ook voor minder volk in musea terwijl kunst ook wel voor zichzelf spreekt. Het is in ieder geval niet éénduidig. Dit was mijn opzet. Dank je voor de lezing.
nog geen hoeken heeft gekregen': een zin die hoekwaardig is. Een plaat(s)je Emiel!