Netgedichten

netgedicht (nr. 73.899):

Tsjernobyl

Een onzichtbare vijand
ademt een verroeste stad
De kermis is verlaten
Het levensspel is uitgespeeld
Een radioactieve pop wacht eenzaam
op de terugkeer van een ziekelijke dame
die destijds nog een kwiek meisje was
Doorweekt motiefjesbehang
probeert vergeefs te sieren
wat allang vergeten lijkt
De natuur knabbelt aan grauw beton
treedt brutaal binnen door gebarsten ruitjes
en openstaande deuren
Bedekt zo met haar groene mantel der liefde
een door mensenhanden gecreëerde tragedie
Door zich moederlijk te ontfermen
over hun verloren idealen…