Netgedichten

netgedicht (nr. 74.032):

Vogels in het voorjaar

Onbekende stem
vogel zingt uit volle borst
pure poëzie.

Heel vroeg in de morgen word ik wakker, niet
zozeer door een vreselijke nachtmerrie gekregen te hebben
dan wel door melodieuze liedjes en versjes van allerlei vleugels onder
elkaar die het laatste nieuws van een afgelopen tijd staan te bekken en snavelen.

Terwijl hemel verkleurt in nieuwe dag, luister ik
mee naar hun aangrijpende verhalen, zangstukken vol emotie
of een gevoelige romantische liefdesverklaring van een verliefd mannetje
schreeuwend van de daken hoeveel hij van zijn geliefde houdt; traandruppels nabij.

Dat vrouwtje niet stil kan zitten is heel begrijpelijk
Kijk maar hoe ze elkander liefhebben met hun vrije bewegingen
Fladderen, huppelen tot springen langs de goot of tussen groeiende takken
van de vlinderstruik en het wateroppervlak op het plat dak aan de overkant van de straat.

Samen bouwt het jong stel een warm nest bestaande
uit allerlei bouwmateriaal die ze onderweg hebben teruggevonden
Het wordt fijnste plekje thuis waar ook een nieuw leven het levenslicht zal zien
Hoe hartroerend dit allemaal is, steeds weer geniet ik van deze kleine dingen in grote wereld.