Nachtasiel
Mag ik nu eindelijk gaan slapen
want deze dag duurt veel te lang.
Het was geen dag van makke schapen
en er stond wanhoop in de gang.
Dus kan ik nu mijn ogen sluiten;
ik leid mijn schapen naar hun wei.
De maan schijnt schuchter door de ruiten,
jij vlijt je zachtjes tegen mij.
Zo tuigen we onze dag af,
we likken onze wonden.
Zo samen liggen is geen straf,
’t is knus in onze sponde.
5 mei 2021
Geplaatst in de categorie: emoties