voorheen zwarte bodemloze putten
Zie hoe de zon
de aarde tot genezen slaat
met elementen gooit het leven
sommeert tot weerkaatsen
tot kommen vloeibare ruimte
tot vijvers van reflectie smeedt
smaragd aambeeld van mezelf gifgroen
met wat speelruimte de huid reeds
bruiner mijn lichaam wuivend
rimpelende golfjes lichtjes goud de gloed speelser
dan ik zelf wil het lijf nog veeg
van porties winter stokstijf nog van vrieskou
mijn lichaam breekt her en der
op de zachte murmelende deining
mijn oren ruisen lichtjes de tinteling
van het vers gekraakte bloed dat stroomt
Geplaatst in de categorie: jaargetijden