Netgedichten

netgedicht (nr. 74.205):

Volk van weleer

ik zag hoe
jij verschoot
even voorover
boog in een
klein moment
van contact

er sluierde
al een lach
in je blik die
ik meteen
vertaalde tot jij
hebt het gefikst

ik wist van
jouw vluchtige
ontmoetingen
met leden van
het kleine volk
van weleer

zij zijn
eigenlijk nooit
weggeweest
hebben eeuwen
in schaduwen
van jaren geleefd

onzichtbaar
voor de mens
tenzij op zeer
uitdrukkelijke wens
voor even een
moment samenleven