Pinacotheek
Ravel herschreef
Moussorgski's expositie
Als een tentoonstelling van schilderijen
Waarin zijn eígen klankkleur
kon gedijen
't Werd een pinacotheek
als compositie
Van Promenades langs
de Tuilerieën,
Door Catacomben en
de Poort van Kiev
... De Schilderijententoonstelling is oorspronkelijk een compositie van Modest Moussorgski.
Als orkestwerk is het echter beroemd geworden in de bewerking van Maurice Ravel.
Elk schilderij is getoonzet als een los, op zichzelf staand onderdeel.
Een Promenade leidt de luisteraar door een tentoonstelling van het ene naar het andere schilderij, elk met een bijzondere naam, zoals de Tuilerieën, Gnoom, de Grote Poort van Kiev, etc. ...
Geplaatst in de categorie: muziek
Schilderijententoonstelling 3.0 met 5 stemmen 
152
152
Geef je reactie op deze inzending:
Ik denk dat "Beelden uit een tentoonstelling" van Ana Torfs je zeker zal aanspreken. Kwam het vanochtend via Laurens Jz Coster tegen op Ooteoote.nl. Daar valt ook nog veel ander wetens- en genietenswaardigs te ontdekken!
vallen, Max.
Hoef je ook niet meer ontwijkende
antwoorden te bedenken.
Saluut.
Maar het commentaar heb ik enkel geput uit parate kennis. Door dat eraan toe te voegen wilde ik voor nog-niet-ingewijden in het walhalla der klassieke muziek de poort op een kier zetten. Bijvoorbeeld om eens dat werk te gaan beluisteren, Moussorgski's schilderijententoonstelling waar velen wel van gehoord hebben, maar nog nooit hebben beluisterd...
Toom uw neerbuigende toon nu eens in en bedenk welke gevolgen uw nodeloos badinerende commentaar de haut en bas - een eeuwig repeterend da capo al fine, lijkt het wel - bij de auteur en geïnteresseerde lezer kan aanrichten. Irritatie bij de een, onbegrip en wrevel bij de ander.
Het staat de auteur vrij om namen te gebruiken van items van die expo, die zijn immers overal te achterhalen.
De vormgeving, invallen, associaties, assonanties, kortom het minibouwwerk van dit snelsonnet is daarentegen geheel en al ontsproten aan het muzikale brein van schrijver dezes.
En probeer je ook eens in te leven in de intentie van een gedicht als dit zònder meteen in de pen te klimmen. Lijkt me geen overbodige advies.
Zou jij zoiets gekund hebben, Kees? Nou dan!
niet de dierentuin der woordvoerders
op deze site.
Kijk mij poëtisch in de ogen
zonder joelend publiek.
Toch niet te veel gevraagd?
Beste Kees,
Het spijt me zeer je te moeten berichten dat zich in onze dichterskring veel vogels bevinden van zeer diverse pluimage, variërend van zoetkwelende lijsters en lyrische leeuweriken tot mompelende meerkoeten en mokkende mariboes...gelijk de leden van een symfonieorkest in een concertgebouw zonder dirigent op de bok, maar met een regisseur in de coulissen...
Edoch, niet iedere vogel kweelt gelijk zijn buurvrouw, soms ontstaan er strubbelingen sub voce, soms pakt zij haar bezem en mept je van de stoel. Enkel omdat haar buurman een valse snaar geeft aangeroerd. En niet eenmaal, neen, zelfs bij herhaling!
Het komt voor dat de een iets heeft geconstrueerd dat in geen programmaboekje of libretto of waar dan ook te vinden is: een ingenieus gecomponeerde melodie, die enkel bedoeld is om vogels die geen klassieke, marineblauwe veren dragen kennis te laten maken met een melodie die hen wel een bel doet rinkelen, maar zonder te weten waar de klepel hangt. Dan zijn er, zoals je ziet, verschillende wegen die naar Rome leiden om bel en klepel bij elkaar te brengen. Of er dan een herkenbare melodie uit wil rollen hangt af van de aard van het beestje: de ene vogel kan noten lezen, de andere slechts zingen...
Maestro, Musica!
waarde Max.
Dit is oplezen uit een programmaboekje
waarbij jij betoverd wordt door
klinkende namen uit de muziek en
de romantiek.