killig stilleven
er zijn momenten
dat de tijd zakt als
zompige aarde
en zachte handen krijgt
de terugkeer in jezelf
stokkend in het leven
van het beeld
kijken als naakt staal
barrevoets brekend
de klamme kille rompen
het rillend paard
huiverend trappelend
in de bedauwde weide
paardenbloem tooiend
de lippen eindig vlees
je vertraagt
tot een stilleven
verschoten pellicule
de trilling van een affect
de tijd komt
in de palm van je hand
te liggen
en langs de lijn
van je vingers
wijzend voor het kind
outlook.beGeplaatst in de categorie: tijd
tijd 3.0 met 3 stemmen 
112
112
Geef je reactie op deze inzending:
gehoorzaamheid
tsik tsak
met de kitana
door de woordenbrij
braafjes zijn is de boodschap
het scherp
op de snee van de tong
bijbehorend de wakizashi
het suffix af te hakken
de afgekorte tanto op het lemma
negeer daarbij ook de anomalie
van de samoerai in Turkije
tevens ook lettend en tellend
alles zo mogelijks vanuit spagaat
dan her en der het plagiaat
van mezelf het doden van de slappe zelfkant
verkrijgt men echter geen agiaat
maar mooi gestreept agaat
op die manier wil dat soms wel eens lukken
de artificiële zelfverloochening
lei(ij)dt soms tot authentiek resultaat
lyrisch itaat
Plezierig en plooibaar plezant agiaat
Roestbruine beelden,
vers aaneengeregen
Iconen van rust hebben altijd mijn zegen