Netgedichten

netgedicht (nr. 74.437):

Fragmentarische liefde

jij bent geen
fantoom in een
uiteenspattende droom
van fragmentarische liefde

jij had strelen en
struwelen als
hogere kunst in het
assortiment adoreren

jij zalfde preventief
beurse en kapotte
plekken die de
levensspiegel liet zien

sloeg bruggen van
liefde als afgronden
niet begaanbaar waren
in heilzame ontmoetingen

voelde intuïtief dat
duistere nachten onrust en
gevaar brachten door niet
nader te noemen machten

terwijl de breuklijnen
van het leven langzaam
heelden opende nacht
zijn hellebeelden

waar ik van het
hellend vlak gleed mijn
rug openreet voordat ik
jouw astrale arm greep

in jouw mentale kracht
vond ik de begeleiding
die mij vrijwaarde van het
gemankeerde leven op de dag