Netgedichten

netgedicht (nr. 74.908):

Zielen die vielen

zacht vlaagde
zonwarme wind
koesterend langs
onze huid en legde
zomers ontspannen uit

waar witte wolken
het blauw beperkten
zorgde schaduw voor
contrast dat heerlijk
verkoelend werkte

alleen in het
spel van onze
ogen vonkte de
spanning in fraaie met
emotie gevulde bogen

in een kleurrijk veld
vol opgeschoten
bloemen dansten
geuren om ons heen
op zoek naar de oase

waar liefdeswater een
mogelijke toekomst zal
ontsluiten voor zielen die
vielen voor dit unieke
moment van conceptie