Netgedichten

netgedicht (nr. 75.000):

Zijn chambrette

vaag zit nog
de magie van het
rijke roomse leven
in mijn dagen
verweven op een
soms bizarre manier
ik was de oppas thuis
en het werd snel
donker en later in huis

om mijn wanhoop
nog de baas te blijven
ben ik alle heilige
beelden gaan bekijken
heb hun harde en
zachte lijnen bekeken
hun ogen wilden
mij spreken omdat ik
de stemmen ben vergeten

de man aan het kruis
vond ik niet pluis
hij had al teveel
geleden om mij nog
in het heden te helpen
in de rij miste ik de
franciscaan met de pij
waar je verloren zaken
met gebed kon terugvragen

voor twee rozenhoedjes
zorgde antonius dat mijn
ouders na hun gezellig
dagje uit weer veilig en
wel zouden thuiskomen
hoe laat kon hij niet
zeggen omdat ook hij
op tijd in zijn bedje
hoorde te leggen