Het nest

vertel me niet
van de buitenbeulen
ze slaan het merkteken
van de rode dood
ze lachen in jouw ogen

kom nu in mijn veilig nest
ik heb de takjes glad gevijld
de bodem zacht verdonst
vouw je vleugels
en vlij je neer

hier staan we
in onze vederlichte liefde
als het winteren gaat
de bomen kalend en jij
nog steeds van mij

en ik van jou
zo bewaren wij
op hoge zolders
onszelf voor later

emoties

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 11 stemmen 186