Netgedichten

netgedicht (nr. 75.119):

De banvloek

van heel ver
klokte vrede
een onbekende
melodie voor
gespitste oren uit
een donkerrode
stenen toren

zacht omhulden
tonen de tik
die agressie
geladen was
en toch zijn
boodschap gaf in
verrast ontvangen

nog waren zij
niet klaar met
hun onderling
getwist de
boze blik die
werd geworpen
met ach stik

generaties hadden
elkaar doodgezwegen
om zaken die niemand
meer wil weten
totdat de dood
de banvloek
had opgeheven