Netgedichten

netgedicht (nr. 75.338):

Wolken witter riep

jij hebt
de wind gewist
die in de
ochtendglinsters
zonnekleuren
los zou laten

zij twinkelden
gevangen stralen
in de schemering
tot jij de deuren
opende en wolken
witter riep

nevels
los maakte
van de koude grond
die neersloegen op
gras en bloemen om
te stoeien met licht

in dat kort
moment ontsloot
de hemel voor even
om het leven van de
nieuwe dag geboren
te laten worden