Netgedichten

netgedicht (nr. 75.937):

leven ontplooien

het leven evolueert zich
elke dag weer opnieuw
steeds weer iets anders
wisselen zich momenten
van vreugde en vol plezier
naar een hoofd vol zorgen
omdat wat liever dan lief is
soms ook best wel lastig is

van moment tot moment
manifesteert het leven zich
in spanning angst en hoop
als onverwachte bezoekers
bij het maken van de keuzes
rond groter groeiend grut
de verbouwing van het huis
of die lang gedroomde baan

de kunst ven het echte leven
leert je het leven toe te laten
juist door de dagen in en uit
echt uit hun doeken te doen
vol en traag ervan genietend
de vele wikkels weg te halen
om zo steeds weer opnieuw
te ontvouwen wat in jou zit

dat als regenboog kleurend
jij de dagen verven mag
dat als bont het plukboeket
jij de dagen zamelen mag
dat jij met open armen
geven en ontvangen mag
door in wat jij doet en laat
te zijn wie en wat jij bent
van harte