Een hert dwaalt door de mist.

Het landschap waar ik door reed was mistig,
de koeien en de weilanden tuurden me mistroostig aan.
Dit land is haar land zoals de gedichten
die ze zelden leest de mijne zijn.

Nu de nevel is opgetrokken
en het licht op rood springt
zie ik haar voor me, een verschrikt hert
met grote lieve ogen.

Ik schakel naar tweede en prevel zacht;
wees niet bang voor warmte en poëzie.
Mijn schrander, lieflijk hert, voel je vrij
en kom je laven aan de bron.

Schrijver: koen Goovaerts
15 januari 2022

goovaerts.koenhotmail.com

Biografie van deze schrijver

mist

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 200