Netgedichten

netgedicht (nr. 76.462):

Ongekend weer

Dansende bomen
in tempo, maat en ritme
de wind dirigeert.

Eerste beelden van wind komen voorbij
Dat hij met lang aanhoudende stoten ook nog eens
regelmatig terugkeert als een strijd die in ongekende hevigheid
woedt en publiekelijk wordt uitgevochten, einde is nog niet helemaal in zicht.

Men heeft hier te maken met verscheidene
en verschillende grillig- en onvoorspelbaarheden van een
uitzonderlijke storm waarbij ook hemelverdriet kleeft op straat terwijl
op sommige momenten zon haar stralen probeert te werpen op een klein stukje natuur.

Elke keer weer onderneemt ze pogingen van
doorbraken om de lucht voor zich te winnen maar tevergeefs
daar ze ontsierd wordt door overvloed aan dichte vaalgrijze wolken om zo
haar te bedekken met immense stilte terwijl aarde trilt van haar wonde, woede en tranen.

Luiden deze bijzondere ongewone omstandig-
heden de komst van andere tijden in en zal men tegelijkertijd
zijn sporen nalaten in ieder van ons of is er misschien nog een vleugje hoop
Een ding weet ik zeker: deze vlagen zijn in mijn hart binnengedrongen zowaar diep geraakt.