Netgedichten

netgedicht (nr. 76.749):

Veel te veel grijs

ik wist
dat je bloeide
had je knoppen
al heimelijk
gezien maar
de bloem mocht
er nog even
niet zijn als
ons lief geheim

dat meekeek
in de blikken
van onze ogen
lachte in
samen plezier
de tijd heel vaak
met ons deelde
ook al was die
helaas niet van hier

waar gedachten
afstand en tijd
overbrugden
stond ons paradijs
waarheen wij altijd
konden vluchten
als de wereld ons
overweldigde met
veel te veel grijs