Netgedichten

netgedicht (nr. 76.967):

Een bankje

je stapte
onzekere passen
liep een vage
weg onder een
onbekende hemel

het voelde als
gewoon aan de
wandel alleen mensen
waren er niet geen
lachende gezichten

je miste de
zwaai en het
vriendelijk groeten
ook huizen hadden
een andere kleur

een bankje zou
fijn zijn om even
te rusten en dan
beleefd te vragen
waar we nu zijn

maar geen bankje
wel pijn in de voeten
een toilet om niet aan
denken dat heeft
iemand ooit gezegd