Netgedichten

netgedicht (nr. 77.010):

Haar pirouette

ze nam
stilte mee
uit een zee
vol herrie
waarbij van
iedere golf
die oversloeg
het volume brak
op het onbegrip
van zwart basalt

ze opende
het cordon
van donker
geloken ogen
wierp zand
om het laatste
argwaan niet te zien
sloot handen tot kring
danste haar pirouette
er grafisch midden in

waarbij zij de
blikken aannam
rondde en verrijkte
tot ook zij draaiden
en zacht de mantra’s
van zee in haar
eeuwig bewegen
als eigen golf in de
vloed van samen
lieten stromen