Netgedichten

netgedicht (nr. 77.149):

MEI in Oostvoorne

Zo licht de klanken van het carillon
Maria vol genade spreidt haar mantel
Over de aarde uit waardoor ik kantel
Vanuit het donker reik ik naar de zon

Kitesurfers stoeien wild met zee en wind
Zo dierbaar is het brede autostrand
Ik duik door golven, blij en bruinverbrand
Ben weer een speels, onwetend mensenkind

Het is de tijd van 's Heren Hemelvaart
Met jaarmarkt, dauwtrappen en braderie
Een lichte wolkenwagenmelodie

De doodsklok is het die mij zorgen baart
Maar mij heeft opgetild een beiaardier
Nog steeds is het dat ik het leven vier