Netgedichten

netgedicht (nr. 77.148):

Panta rhei

Laten we nog eens door het water waden
En samen in het diepe staan
Waar langs geheime sleetse paden
De kiezels naar de zee toe gaan

Laten we in het wassend water lopen
Niet langer door het paradijs bekoord
Niet langer slaaf van lust of hopen
Gerust en in de stroom gesmoord

Kom, trekken nu

Verdriet heeft ons alweer de woordenvloed ontnomen
De tong drijft uitgerukt de monding uit
Het riet dat ritselt in haar zomen
Bespot ons vroeger lachen luid

We waden onder brug en bomen
We waden tot de oever wijkt
En wij aan vroeger zijn ontkomen
Gevoel dat niet te spreken lijkt

We waden tot we weer beseffen
We zoeken toch het paradijs
En wij ons uit de stroom verheffen
Verbaasd over de lange reis