Netgedichten

netgedicht (nr. 77.629):

mijn mysterie

je lachte
als ik naar
je pakte
tandjes in
scherpte
ontbloot

nog zit jij
steeds op
mijn schoot
zonder vel
vacht of
pootjes

gewoon
zomaar
in je blootje
driftig zwaai
jij met je staart
kijkt verbaasd

als die
zomaar
ineens achter
jou verdwijnt en
voor je weer
plotseling verschijnt

jij bent
mijn mysterie
gemaakt met
magie je
bent er en toch
voel ik je niet