Netgedichten

netgedicht (nr. 78.022):

Het is bijna herfst

Nieuw jaargetijde
licht slinkt langzaam maar gestaag
het najaar ontspruit.

Het herfstgetijde in al zijn pracht waarin je
kennis maakt met sfeer en verrassende momenten
Een lauwe zon speelt met lichtschakeringen en schaduwspel
Stad en land bedekt onder een goudgekleurde tot rood getinte tapijt.

Het bomenrijk zit in een overgangsperiode, de
ontkleding is volop aan de gang terwijl parken en tuinen
geuren naar vochtige grond, runderfamilies genieten nog even
van de laatste buitenlucht, herfstvlinders vermomd als dorre bladeren.

Het is de tijd van inspiratie, energieën ontvangen
maar ook in elk van ons weer zal loslaten, melancholie en
weemoed als welluidende melodie, een opeenvolging van klanken
van verschillende toonhoogte laat diepe sporen na in een breekbaar hart.

Herfstmijmeringen en een laaghangende mist trekken
stukje bij beetje weg, voel frisse wind waaien door een lichaam
Aan alles komt een einde, ergens verderop ligt een nieuw begin voor
het rapen, een harmonieus leven samen met onze natuur en wat komen zal.