Pakistan , en het andere einde van de wereld

Toen het uur van het onheil
aangebroken was
konden de mensen
niet vermoeden
dat ze elkaar
niet meer terug zouden zien


Het is de hoop die als een bloem
in een graftombe bloeit
in het trieste uitzicht
koud en eenzaam
in de dagen van ontbering


Een sprankje hoop, de schreeuw
om hulp voor hun nood
dat het verdriet
enigszins kon verzachtten


Terwijl de mensen
aan het andere einde van de wereld
het geweten onderzocht


En de verborgen schuilplaatsen
van hun ziel doorgrondde
de tegenslagen
die ze niet konden verbeteren


Ze hielden teveel van de glans
van goud
en de schittering van diamant
van truffels en champagne


Maar vooral om
de ogen van
mensen te verblinden.

Biografie van deze schrijver

Verborgen schuilplaatsen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 89