Netgedichten over jaargetijden

netgedicht (nr. 1.660):

De stem van de herfst

Wanneer bij het ochtendgloren achter de
grijze wolkenmassa een waterige zon zich verbergt van
waar haar licht langzamerhand vermindert op hetzelfde moment is
omgeving in een overgang waarin andere belangrijke veranderingen plaatsvinden.

Hoe op een kale tak ik de gezangen van een
huismus hoor wier akkoorden en toonsoorten zich laten mee-
stromen op de golven van heimwee en melancholie tegelijk vermommen
zich allerhande vlinders als dorre bladeren die een voor een zweven in de open lucht.

Ontwakende paddenstoelen en zwammen als
glinsterende sieraden in eenheid en verscheidenheid bij wie
men ook nog eens in solo, duet en kleine groepen gewaarwordt en waarneemt
Van lauw tot vochtig, een met dauwdruppels bezaaid grastapijt draagt bij aan frisgroen decor.

Dat alles hier zo afwisselend en nooit saai is waarbij
loslaten ruimte schept voor nieuwe ervaringen, kansen en ideeën
Bovendien is het heerlijk om vleugels te strekken en vliegen door een prachtig
rustgevende natuur bezittend verschillende kleuren en schakeringen want herfst is in volle bloei.