Vlinder in de zon zweeft langs geurige bloemen de middag verstilt Ik wandel door het open veld, waar het licht zich uitstrekt langs het levende gras dat mij herkent — mijn hart luistert naar wat bloeit en antwoordt in een taal zonder woorden. Onder het gefluister van bladeren vind ik een zachte kracht van rust. De wind vlecht zich door…

hoe de zomer deed alsof niets teloor ging alsof vergankelijkheid een stoffig onleesbaar boek zou zijn alsof hij niet zag dat de oceaan altijd hongert naar het belagen van de kusten hoe de herfst stormend het land veroverde zomer en mens overmande hoe wij als golven braken op het kiezelstrand hoe wij afgemat het fort bereikten…

in al zijn vergankelijkheid was ineens de zomer daar toen de zang van de merel iedereen die maar luisteren wilde uitnodigde voor een helder gesprek de zomerwind streek over het hoge gras beroerde gedachteloos de mensenhuid glanzende goudsbloemen bloeiden zij zouden in de herfst vervagen ergens rolde een zandkorrel om niemand zou van…

de meanderende lente speelde mooi weer toen de zwaluwen laag over het land scheerden en de goudhaan zacht vibrerend een bosbad nam ik moet dit echt aan jou vertellen maar ik zing het beter dichterbij een lied…

Blauwe avondlucht stilte vult de straten nu wolken drijven traag Laat me verdwalen in het avondblauw, een firmament licht gedragen door zijn vleugels, waar stilte zingt in wolkenloos vertrouwen en zacht mijn verlangen de ruimte streelt. Het adembenemend kleurenspel aan de hemel ontvouwt zich als een zucht, en raakt de diepte van mijn…

De wereld is groen loop door de bossen volg de rivieren zie het golvend gekrookte riet geniet de ruime horizon ver over het vlakke land. Voel de warme zon kijk om je heen en ervaar de zomer.…

Ze lag daar in haar huid, De zon gaf haar een gouden glans Van koesterende zonnestralen, Briesje koelde zonder geluid. Een leeuwerik begroet de zomer, Koeien herkauwen traag, Uiers vullen zich gestaag, Lage zwaluwen vliegen af en aan. Als scheemring d’avond luidt, Verovert stilte stad en land, Kruipt zij in haar tweede huid. Nog…

De stormwind giert om m’n huis, Stortregen klettert op de ruiten, De kachel maakt overuren, En ik zit lekker thuis.…

Het weer sombert, De lucht donkert, De wolken drijven over, Laten af en toe de zon toe, Doen zo eventjes geloven, Dat ’t bijna zomert.…

Een dag op het strand, het is herfst, dat doet me iets -- maar ik weet niet wat.…

de verkeerd klinkende lente zit verborgen in ’n boom op de smet na te kauwen ze probeerde zo hard op klanken vertrouwend gevoelens te verwoorden die haar slaap verstoorden die jarenlange winter is voorbij eindelijk, dacht zij dus alles mocht weer bloeien toch? de ware koekoeksbloem ’t Jakobskruiskruid struiken als de laurier langs…

Lente ademt zacht vogels schuilen in het gras stilte in de lucht Soms is het genoeg om stil te staan in het zachte ochtendlicht, de geur van natte aarde te ruiken, riet te horen ritselen, bloesemblauw te zien oplichten — alsof alles wat buiten ook in mij ontstaat. Ik hoef niets te begrijpen, alleen te zijn met het seizoen, waar een subtiele…

Mijn koeterwaals is niet meer wat het was maar her en der klinkt weer potjeslatijn van olla vogala tierelantijn zij nemen 't voortouw en geven vol gas Ik zoek mijn heil nu maar in composieten een elfenbank in 't duizendschoonoordbos sla met wilde gebaren erop los als roestvrij stalagmiet bij stalactieten waar ik mij parelmoerkleurig…

je zonlicht brengt verlichting in mijn dagen waar ik mijzelf in stilte terugvind in gevoel uitvergroot leg ik dat bij jou te drogen of laat ’t hangen in de storm die ’t losmaken kan waarna ik ’t alsnog laat smeulen tot ’t allerlaatste restje in rook opgaat in definitieve sliertjes welke ik dan vang als ’n tovenaar van niks om…

Het raam stond open. Twee mezen vlogen binnen. Paniek. En dan rust. Eentje op Het Vaticaan. De ander op van Dale.…

Vandaag zei ik à bout portant zonder een blik te blozen dat alles wat je ziet verschijnen aan de opperlederhuid van de versierde naakte aap per definitie aan mutatie onderhevig is vanaf de zijlijn van de tijd gezien De wisseling der wacht is opgelegd of onverwacht... doch vaak, verzekerde ik haar, is het niet onze eigen wil maar…

En nu, nadat je weg weer ‘k mij in herinnering baad in hoe we met de hond liepen sieraden ontknoopten popjes van vuil ontblootten dicht tegen elkaar lagen en sliepen De morgen naar Joodse liedjes op eieren blije gezichten verfden, op èèn een dikke buik waarin kindje en handen op buik Tegelijk ontpopten dagen vol van geluk, ‘k als…

De Walstraat waar magnolia’s groeien betoverd, getooid met een lentekrans weerspiegelt de singel hun eerste dans een wals waar wit en roze ineenvloeien Het grote voorjaarsbal is begonnen! de deelnemers zetten hoopvol de toon toegewijd hebben ze bloesemend schoon uit blaadjes tot zijden jurk gesponnen Al snel volgt de buiging, de laatste…

Pas is het lente bomen struiken verbladeren meerdere vogels fluiten nestelen 't lengen van de dagen. Morgengroet telkens vroeger ontmoet nachten die ontwaken licht verlengde dagen maartse buien afscheid nemen weinig regen is er gevallen smaken ver-schillen nachten verkleinen mistbanken langzaam verdwijnen. Open hemel vrolijke…

Uitgestrekt, mistig en nog stil leunt de stad tegen de duinen uitkijkend op het natte, groene achterland ontdoet ze zich van haar nachtelijk vocht. Slechts een vale bleke zon komt op het mag nog geen dag heten gedempt licht verdringt de grijze schemer en doet de nacht vergeten. Schaduwen glippen geleidelijk geniepig weg langzaam verdwijnt…