Netgedichten

netgedicht (nr. 78.143):

Doekval

Ik, gevallen doek
hang slappig en beticht
verloren in een schemerende hoek
naar licht en zicht.

Mijn faam is zoek.
De rest is het gesjochten
van kunstgeschiedenis en domme duitenmis
die veel te innig zijn vervlochten.

Beroemd, stond ik als duur te boek
tot kenners die zich zelf benoemden
mij redeloos ontroemden.
Hun loon mijn hoon, werd ik een epigoon

zelfs kloon genoemd: zo viel voor mij het doek.
Wat heeft men toen een geld verloren!
Maar dat was aan rijke dove mannen oren.
Toch ben ik dezelfde, in of uit de mode

zal ik ooit nog opstaan uit de doden?