Netgedichten

netgedicht (nr. 78.221):

Wilde Wingerd

Krachtig heb ik je geplant.
Aan geen takje zat een blaadje.
Maar dat veranderde: je kreeg
een bamboe-crucifix als steuntje.

Er ontstond een groen concert.
Waarna je ongemerkt verdroogde...
Oei tuinman, waar blijft je gietertje?
Verplaats je in een bladerorkest!

Want dat tierelierde in omvang:
takken met kleverige handjes
klommen naar de bovenmuur...
waar hun gretigheid eindigde.

Van onder begon je ineens te blozen.
Tegen oktober werd je vuurrood.
Visites kwamen je bewonderen.
Jij was degeen die het meest genoot!

Moe van al die mooie aandacht
besloot je naar wat rust te verlangen.
Losjes vielen al wat blaadjes,
je fleurigheid zong droeve tonen.

Hoe het je verder zal vergaan -
de herfst zal het bekokstoven.
Zeker is dat je niet zult sterven:
straks barsten weer je bessenzaadjes...!