Netgedichten

netgedicht (nr. 78.221):

gondelvaart

het was op het eind van de zomer
de avondlucht vermengde zich
met een late geur van aarde
we stonden opeen langs een vaart
in het gras
een zacht gepraat vol verwachting
trok door rijen
de kinderen waren ook blij want
aan het begin van de boerenvaart
bloeide licht op een praam
die een ongezegd wonder aankondigde
dat met een zacht geronk optrok
lage boten met gekleurd licht
en wiegende ballonnen
een droom vederlicht over geblazen
tussen de verwonderde oohs en aahs
op lage pramen stonden mensen vreemd gekleed
als maar op hun plaats stil te reiken naar
een verbeelding hoe de tijd niet vergaat
maar die gleed toch voorbij
we voelden het aan het kouder wordend gras
en de avondwind die opstak
het wonder werd in het donker snel verslonden
na het passeren van de laatste gondel
de verwachting was gedaald in het schuifelen
van passen en kinderen die trokken aan hun ouders jassen
de hemel sloot een donkere boog
over het vergleden glazen sprookje
en hield zijn eigen vertrouwde betoog
groot over de kleine groepen die zich oplosten
op weg naar hun huis dat de avond torste
wijd en bekleed met een zacht tapijt
onbelemmerd met veel pinkende sterren.

... Vroeger gingen we als kinderen met onze ouders eind augustus naar een optocht van pramen met een voorstelling badend in een licht. De gondels gleden geruisloos voorbij. Het was een sprookje daar in het Friese Oldeboorn. Dit jaar werd de feërieke vaart voor de 75ste keer gehouden. ...

Schrijver: Pieter Sierdsma, 11 oktober 2022