Netgedichten

netgedicht (nr. 78.729):

Een nieuwe winter

Inkeer en inzicht
in een mooi bed van stilte
cadeau van winter

Vanuit een droge lucht beginnen natte sneeuwvlokken
langzaam gestaag neer te dwarrelen tot wanneer haar witte vacht
vol glans, volume en zachtheid zich uitspreidt op de begane grond over het
glooiend landschap waar ongeklede kronen en kruinen voortaan een witte hoed dragen.

Schuif gordijnen open en staar verwonderlijk door het
raam waar kinderen en volwassenen zich vermaken met het gooien
vangen van ballen, verbeelden van (zelf)portretten en verhalen, lekker rollen
of dartelen als prille verliefde vlinders in volle vrijheid rond; een vallen en opstaan nabij.

Afgelopen melkwegnacht met tintelende sterren en vorst-
maan van waar hun rijm nog even blijft hangen op rozen en takken
terwijl ijskristallen worden getekend in veel verschillende vormen en gedaanten
Blauwe – en grijze tinten verweven met laagjes ijl wit licht kleuren een daghemel in rust.

Hoe bezinning stroomt in mijn lichaam tegelijk voel ik een
sluier als een dichte uitgestrekte verstilling bedekkend bloemengeur
geritsel van bladeren, vogelgefluit waarin ik ook creativiteit en inspiratie inadem
Een nieuwe tijd breekt aan: het is de winter die met haar natuur terug is van weggeweest.