inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

51

netgedicht (nr. 78.759):

denken aan toen

ik heb mijn denken in het huis gelaten
wat ik wil doen is een ontastbaar feit
bij wat ik deed krijg ik amper respijt
hier op het erf voel ik me verlaten

de beiden paden ernaast en de tuin
zijn voor mij in gebreke gebleven
ik wil er naar toe en er weer leven
en brokstukken opduiken uit het puin

of ik daar nog iets terug kan vinden
dat mij herinnert aan hoe het kon zijn
binnen dat antwoord kan ik niet leven

waar ik nu ben voel ik me een blinde
die enkel nog zoekt naar iets in het klein
dat ik wegging zal hij me niet vergeven

Schrijver: Wijnand Raben, 25 december 2022


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 139

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)